11 juli: terugplaatsing van het laatste embryootje uit de diepvries van IVF-poging 3.
“Het is een B-embryo mevrouw”
“Wat wil dat zeggen?”
“Dat de kans op innesteling lager is dan een A”.
“Ah ok?” (Dan maar niet te veel hopen op een goede afloop hiervan…)
Op 12 juli zijn we vetrokken voor 10 dagen naar Oostenrijk. Een zalige vakantie met z’n 3-tjes. Veel Q-time gehad en vooral weinig kopzorgen. Samen met mijn vrienden Utrogestan, Progynova en Ibuprofen konden we optimaal genieten. Ibuprofen moest ik nemen omdat de dokter vermoedde dat mijn baarmoeder ieder ‘vreemd’ object afstoot en dus via contracties ieder embryo terug afvoert. Een experimentje… Tegen het einde van de reis was ik precies meer moe dan toen we vetrokken zijn. Misschien toch niet voldoende rust genomen…
23 juli: bloedafname voor zwangerschapstest
Ik had stiekem op 22 juli een Kruidvattest gedaan en hier was met veel goede wil een lichte streep op te bewonderen! Dit kan toch niet! Het was toch een B-embryo? Hopelijk morgen meer nieuws, een opflakkering van hoop stroomde door onze aderen!
“Proficiat mevrouw, u bent zwanger! Alleen zijn uw hcg-waarden nogal laag voor 4 weken en 2 dagen zwanger te zijn (hcg 40)
“Mag ik dan blij zijn of niet? Is er hoop of niet mevrouw?”
“Daar kunnen we nu niets over zeggen. U mag op 26/7 opnieuw een bloedafname doen. Ondertussen neemt u uw medicatie verder.”
“O, ok mevrouw. Bedankt voor de info.”
De eerste dagen van onzekerheid. Jan en ik hebben afgesproken maar niet te blij te zijn en nog niet te veel hoop te koesteren. Dat zegt het hoofd, het hart wil wat anders doen. Ondertussen bleef de streep op de kruidvattesten maar dikker worden en zag ik het goed evolueren’.
26 juli: bloedafname 2 voor zwangerschapstest
“Uw waarden zijn gestegen mevrouw, maar ze bevinden zich nog steeds onder de onderste curve.” “U mag op 31 juli opnieuw een bloedafname doen en ook een echo. Ondertussen neemt u uw medicatie gewoon verder.”
“Mevrouw, kan u me zeggen of dit nog goed afloopt? Of ik mag hopen of we ons moeten voorbereiden op een negatief resultaat?
“Nee mevrouw, daar kunnen we niets over zeggen”.
Onmenselijke onzekerheid. Na 3,5 jaar zijn we eindelijk zwanger en dat dit. Dit was niet wat we ons hadden voorgesteld. Hoe moeten we hier nu mee omgaan? Ik probeer me absoluut niets in te beelden of toekomstbeelden met een baby in mijn hoofd te halen. Maar stiekem wil ik dat nu wel…
31 juli: bloedafname 3 en echo 1
Op de echo was er quasi niets te zien, een klein zwart stipje zou de vruchtzak moeten voorstellen. Men twijfelt aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De kans wordt groter dat het negatief eindigt. Maar mijn hcg waarden blijven stijgen, hoewel ik nog onder de onderste curve zou zitten van de normaalwaarden.
“Mevrouw, u mag volgende week nog eens terugkomen voor bloedafname en echo. Ondertussen neemt u uw medicatie verder.”
“Kan dit niet vroeger? De onzekerheid is te groot om dit zo lang te laten aanslepen. ”
“Nee mevrouw, dat heeft geen nut.”
7 augustus: 6 weken en 3 dagen ‘zwanger’. Bloedafname 4 en echo 2
Op de echo was een vruchtzak te zien, maar zonder inhoud. Dit belooft niet veel goeds. Hoewel de misselijkheid, vermoeidheid en pijnlijke borsten absoluut wijzen in de richting van een zwangerschap en mijn hcg waarden nog steeds stijgen, kent dit proces hoogstwaarschijnlijk geen goede afloop.
“U mag op 11 augustus nog eens terugkomen voor een echo op 7 weken mevrouw”. Zo hebben we uitsluitsel”. “Ondertussen neemt u de hormonen gewoon verder”.
Dat doe ik dus niet. Ik neem mijn hormonen niet meer verder en ik hoop dat dit proces snel beëindigt wordt. Wanneer je al zo lang een wens hebt en er dan zo een slopende periode aanbreekt, ben je mentaal gebroken van de onzekerheid. Ook al is het resultaat negatief, je kan tenminste beginnen aan het verwerkingsproces. Ik hoop dat Jan en ik snel 100% op de hoogte zijn van de situatie en verder kunnen. Onze wens voor een 2de kind wordt zo stilaan een ellendige tijd die we liefst zo snel mogelijk achter ons laten.
Wat we nu gaan doen, weten we nog niet. Het doet absoluut pijn om te weten dat een broer of zus voor Maxim meer en meer een abstract gegeven wordt.
We willen ook niet opgeven voordat we alle mogelijkheden hebben geprobeerd. Ik kan het niet aan om heel mijn leven mezelf af te vragen wat er zou zijn gebeurd als we het niet hadden opgegeven. Maar het is zo verdomd moeilijk.
Liefs
E.
3 + 1 